Pokémon Heartgold is eigenlijk de beste manier om Johto opnieuw te bezoeken-het neemt de originele goud/zilveren magie en poetst het op met soepelere sprites, betere pacing en die zoete gloed met DS-tijdperk. Je begint zoals altijd in een New Bark Town, maar alles voelt gewoon mooier aan, van de manier waarop je Pokémon achter je volgt (ja, pikachu drots op je hielen) naar de kleine gevechtsanimaties die gevechten meer punch geven.

En de Pokéwalker? Vreemd verslavend. Het gooien van een Pokémon op dat kleine stappenteller en het verzamelen van stappen voor items en wilde ontmoetingen was een domme gimmick die op de een of andere manier werkte. Uiteindelijk heb ik het veel te vaak gecontroleerd, zoals "Oh, mijn Cyndaquil vond net een zeldzaam snoepje terwijl ik boodschappen was."

Het heeft nog steeds die klassieke Pokémon-maling-train, gevecht, herhaal-maar de geremixte soundtrack en de manier waarop Kanto na het spel opent, maakt het enorm zonder overweldigend te zijn. Als je een DS en enige nostalgie hebt voor Gen 2, is dit degene om te spelen.