Mevrouw Pac-Man op Sega Genesis is eigenlijk de arcade-klassieker, maar met een paar extra wendingen. De doolhoven voelen zich in het begin vertrouwd - zelden geesten, dezelfde stippen, dezelfde power pellets - maar dan merk je de warp -tunnels en die rare fruitbonussen die onvoorspelbaar rond stuiteren. De bedieningselementen zijn strak, hoewel ik zweer dat de geesten hier een beetje gemener zijn dan in de arcade -versie.

Het is nog steeds dezelfde hectische achtervolging, alleen met die dikke Genesis Soundfont schetter op de achtergrond. Als je het origineel hebt gespeeld, schuif je er meteen naar binnen, maar verwacht niet dat het je gemakkelijk zal vinden. Die geesten houden ervan om je in de hoek te zetten als je het het minst verwacht.