Man, Michael Andretti's Indy Car Challenge op SNES is een van die racers die je daadwerkelijk in de beurt laat leunen alsof je echt in de cockpit bent. Het eerste wat je opvalt, is hoe zwaar de auto's voelen - niet op een slechte manier, maar alsof je van echt gewicht worstelt als je hoeken te snel in Indianapolis neemt.

De tracks zijn verrassend gedetailleerd voor een 16-bit racer, met tribunes vol met kleine toeschouwers en die iconische indycar-hekken die voorbij kloppen. Ik herinner me dat ik hard tegen de muur crashte tijdens mijn eerste ronde in Michigan omdat ik onderschat hoeveel je voor de curve moet remt. De AI -stuurprogramma's rommelen ook niet rond - ze zullen je in de muur persen als je een opening verlaat.

Wat cool is, is hoe de game je opties geeft: volledig kampioenschapsseizoenen, snelle races, zelfs een splitscreen met twee spelers dat verandert in pure chaos wanneer je begint met bump-drafting. Verwacht gewoon geen moderne hantering op het sim-niveau-dit is dat perfecte balans in de vroege jaren 90 tussen arcade-snelheid en net genoeg realisme om overwinningen verdiend te laten voelen. Die laatste ronde in Phoenix met versleten banden en Andretti die in je nek ademt? Ja, dat is het goede spul.