Metroid Prime Hunters op de DS is een van die spellen waardoor je vergeten dat je een kleine hand vasthoudt. Je bent Samus, maar niet alleen door gangen schiet - dit keer, je bent het op tegen zes andere premiejagers, die allemaal schieten voor dezelfde oude kracht. De bedieningselementen duren een seconde om te klikken (met behulp van de stylus om te richten voelt in het begin raar aan), maar zodra ze dat doen, worden de vuurgevechten serieus gespannen.

Wat me verbaasde, was hoeveel persoonlijkheid de rivaliserende jagers hebben-elk heeft hun eigen wapens en speelstijl, zoals de sluipschutter-zware Noxus of de stiekeme weevel. De single-player is een beetje dun, maar de lokale multiplayer? Dat is waar dit spel schijnt. Ik verloor de uren aan 4-spelers wedstrijden in de schoolcafetaria vroeger. De niveaus zijn deze rare, draaiende buitenaardse arena's waar je constant klautert voor betere wapens terwijl je schoten ontwijkt.

Het is niet perfect - de framerate puffen soms - maar voor een handheld FPS uit 2006, het is een beetje krankzinnig dat ze dit hebben gedaan. Als je een DS en een vriend hebt die in staat is voor wat chaos, is het nog steeds geweldig.