Mega Turrican is een van die Genesis -spellen die gewoon goed aanvoelen - stevige bedieningselementen, dikke pixelexplosies en een soundtrack die slaat. Je speelt als deze cybernetische badass met een grijphaak (ja, echt), die door golven van robots en buitenaardse wezens schiet in side-scrolling chaos. Het eerste niveau gooit je er recht in-geen handige, gewoon rennen, springen en spuit kogels zoals het is 1994.

Boss-gevechten zijn brutaal op de beste manier-HUGE, schermvullende wangedrochten die daadwerkelijke patroonherkenning nemen om te verslaan, niet alleen mashing. En die grijphaak? Veel leuker dan het klinkt. Zwaai over putten, trek jezelf naar platforms, of zweef gewoon vijanden in muren voor de heck ervan. De muziek heeft die klassieke FM-synth-sfeer, alle knapperige baslijnen en adrenaline-pompende beats.

Als je mist wanneer platformers stoer maar eerlijk waren, is dit een no-brainer. Geef me gewoon niet de schuld als je een uur lang vastloopt op de derde baas.