Megapanel is een van die rare kleine puzzelspellen die in de Genesis -dagen onder de radar gleed - waarschijnlijk omdat het Japan nooit verliet. Je glijdt in feite gekleurde panelen rond om rijen te matchen, maar de draai is dat nieuwe stukken van de bovenkant vallen als een mix tussen Tetris en die tegelmatching arcade-kasten. De bedieningselementen voelen in het begin een beetje stijf aan, maar zodra je het ritme naar beneden hebt, is het vreemd bevredigend als je een grote combinatie haalt.

Wat het opvalt, is de bizarre, bijna hypnotische achtergrondkunst-veel neonrasten en zwevende geometrische vormen waardoor het het gevoel geeft dat je in een retro-futuristische computer speelt. De muziek heeft ook die klassieke synth -sfeer uit de jaren 90. Ik ga niet liegen, het is veel verslavender dan het recht heeft om te zijn.

Als je van obscure puzzelspellen houdt, is dit een nette tijdcapsule uit het tijdperk waarin Sega alles naar de muur gooide om te zien wat vastzat.