Megapanel یکی از آن بازی های عجیب و غریب پازل است که در روزهای پیدایش زیر رادار عقب می رود - احتمالاً به این دلیل که هرگز ژاپن را ترک نکرد. شما اساساً تابلوهای رنگی کشویی در اطراف برای مطابقت با ردیف ها دارید ، اما پیچ و تاب این است که قطعات جدید از بالا مانند مخلوط بین تتریس و کابینت های بازی با کاشی کاشی می ریزند. کنترل ها در ابتدا کمی سفت می شوند ، اما هنگامی که ریتم را پایین می آورید ، وقتی یک دسته کوچک موسیقی جاز بزرگ را بیرون می کشید ، به طرز عجیبی رضایت بخش است.

آنچه باعث برجسته شدن آن می شود ، هنر پس زمینه عجیب و غریب تقریباً خواب آور است-از شبکه های نئونی و شکل های هندسی شناور که باعث می شود احساس می کنید در داخل برخی از رایانه های یکپارچهسازی با سیستمعامل-آینده نگر بازی می کنید. موسیقی این موسیقی کلاسیک اوایل دهه 90 نیز به دست آورد. دروغ نمی گویم ، این امر اعتیاد آور تر از آن است که حق داشته باشد.

اگر در بازی های پازل مبهم هستید ، این یک کپسول زمانی مرتب از دوران است که Sega همه چیز را به دیوار پرتاب می کرد تا ببیند چه چیزی گیر کرده است.