Mario's dubbele problemen is een van die rare kleine SNES -edelstenen die nooit de aandacht hebben gekregen die het verdiende. Je begint te denken dat het gewoon weer een Mario -platformer is, maar dan raakt de gimmick - je bestuurt twee marios tegelijk, één rood en een blauw, weerspiegelt elkaars bewegingen. Klinkt eenvoudig, maar het niveauontwerp wordt snel sluw, waardoor je gedwongen wordt om na te denken over afstand en timing op manieren die geen andere Mario -game doet.

In het begin bleef ik de twee marios aan tegenovergestelde zijden van een put krijgen of per ongeluk er een in spikes stuiteren. Maar zodra het klikt, is er iets vreemds bevredigend aan het spijkeren van een perfecte gesynchroniseerde sprong over een opening terwijl u vuurballen ontwijkt. De muziek heeft ook die klassieke SNES -charme - pepy, enigszins chaotisch en precies de juiste sfeer voor een spel waar alles wordt verdubbeld.

Het is niet Super Mario World, maar het is veel interessanter dan het op het eerste gezicht lijkt.