Luigi Adventure 3 is een van die rare, obscure SNES -edelstenen die aanvoelt als struikelen in een geheim niveau waar niemand je over heeft verteld. Je speelt als Luigi-geen verrassing daar-maar in plaats van de gebruikelijke spookhuizen, word je gedumpt in deze trippy "Phantasm World" vol zwevende eilanden, ondersteboven kastelen en vijanden die eruit zien alsof ze ontsnapten uit een anime in de late nacht.

Het eerste wat je zult opmerken? De bedieningselementen zijn floatier dan gewone Mario -spellen - Luigi glijdt een beetje als hij stopt, en zijn sprongen hangen slechts een seconde in de lucht. Het kostte me een paar doden om aan te passen, maar zodra je het ritme hebt gekregen, voelt het lange sprongen over bodemloze kuilen vreemd bevredigend. Ook de puzzels? Sommigen zijn een eenvoudige block-pushing-tarief, maar anderen doen je stoppen en naar het scherm staren als: "Wacht, hoe werkt deze kamer zelfs?"

Grafisch zijn het piek SNE's-zwakke kleuren, raar gedetailleerde sprites voor kleine vijanden en achtergronden die verschuiven tussen "vrolijke" en "low-key verontrustend". Geen idee of dit ooit officieel is vertaald, maar de fanversie die ik speelde had dit charmant gebroken Engels dat net aan de sfeer heeft toegevoegd. Als je van ongebruikelijke platformers houdt met een kant van surrealistische, is deze de moeite waard om de emulator af te stoffen.