Luigi Adventure 3 یکی از آن سنگهای عجیب و غریب و مبهم SNES است که احساس می کند در یک سطح مخفی گیر می کند که هیچ کس به شما نگفت. شما به عنوان لوئیجی بازی می کنید-جای تعجب در آنجا نیست-اما به جای عمارتهای خالی از سکنه معمول ، به این "دنیای فانتاس" پر از جزایر شناور ، قلعه های وارونه و دشمنانی که مانند آنها از انیمه اواخر شب فرار کرده اند ، وارد این "دنیای فانتاس" پر از جزایر شناور ، قلعه های وارونه و دشمنانی می شوید.

اولین چیزی که متوجه خواهید شد؟ کنترل ها از بازی های معمولی ماریو شناور هستند - لوئیجی هنگام توقف کمی اسلاید می کند و پرش های او فقط یک ثانیه خیلی طولانی در هوا آویزان است. برای تنظیم چند مرگ و میر برای من گرفت ، اما هنگامی که ریتم را گرفتید ، جهش های طولانی را از روی چاله های بی انتها بیرون می کشید ، احساس رضایت عجیب و غریب می کند. همچنین ، معماها؟ برخی از آنها کرایه ای ساده در بلوک هستند ، اما برخی دیگر شما را متوقف می کنند و به صفحه خیره می شوند مانند "صبر کنید ، چگونه این اتاق حتی کار می کند ؟"

از نظر گرافیکی ، این اوج SNES است-رنگ های برنج ، اسپریت های عجیب و غریب برای دشمنان جزئی و پیش زمینه هایی که بین "شاد" و "ناآرامی کم کلید" تغییر می کند. هیچ ایده ای وجود ندارد که آیا این به طور رسمی ترجمه شده است ، اما نسخه فن که من بازی کردم این زبان انگلیسی شکسته و جذاب را داشت که تازه به Vibe اضافه شده بود. اگر با یک طرف سورئال وارد سیستم عامل های غیرقانونی هستید ، این ارزش دارد که از شبیه ساز غبارآلود شود.