Lufia and the Fortress of Doom is een van die SNES RPG's die begint met een nep-out-je denkt dat je speelt als legendarische held Maxim, maar nee, het echte verhaal schopt een eeuw later met zijn afstammeling en dit mysterieuze meisje Lufia. Klassieke JRPG -opstelling, maar de kerkers? Veel meer puzzel-zware dan je gemiddelde Final Fantasy-kloon.

Combat's standaard turn-based spullen (pluk aanvallen, genees als je bijna dood bent, spoel herhaal), maar uitzoeken hoe je blokken of lichte fakkels in de juiste volgorde kunt duwen, laat je daadwerkelijk stoppen en denken. De muziek heeft die nostalgische SNES -charme ook - het aantrekken van overworld -thema's, gespannen gevechtstracks. Het is ruw rond de randen vergeleken met het vervolg, maar er is iets charmants aan zijn onhandige oprechtheid.

Verwacht gewoon niet dat de sinistrals lang verslagen blijven - ze komen altijd terug, zoals ongenode feestgasten.