Kung Fu Heros is een van die NES-games die er in het begin eenvoudig uitziet-alleen twee krijgskunstenaars die zich een weg banen door met monster gevulde kastelen-maar man, het wordt intens snel. Je kiest Jacky of Lee (ik ging altijd met Lee, zijn trappen voelden zich snappier) en duik rechtstreeks in deze strakke, single-screen kamers vol met vijanden. En niet zomaar vijanden - we praten over bazooka -jongens die potshots maken, griezelige kistkoffinten die je vangen, en deze massieve bizoncommando's die gewoon niet zullen dalen, ongeacht hoe vaak je ze raakt.

Het doel is eenvoudig: duidelijk genoeg vijanden om de volgende kamer te ontgrendelen, je een weg door alle vier te vechten en dan de kasteelbaas aan te nemen. Maar de manier waarop alles wat je zwermen, laat het aanvoelen als een echte kungfu -klauteren. Je duikt onder kogels, schop slangen halverwege, en bidt dat je niet in het nauw gedreven wordt door een kist. En ja, de prinses en schatten zijn het grote verhaal, maar eerlijk gezegd? De helft van het plezier is gewoon de chaos kamer per kamer overleven.

Het heeft die klassieke NES -charme waar elke pixel opzettelijk aanvoelt, en elke dood leert je iets. Wees gewoon niet verbaasd als je een paar keer tegen het scherm schreeuwt.