Kung Fu op NES is een van die old-school vechters waar je gewoon slaat en je een weg banen door golven van vijanden-geen chique combo's, alleen pure kaos-chaos. Je begint in deze dojo met ninja's en karate -jongens die je van beide kanten opladen, en eerlijk gezegd, de eerste keer dat ik speelde, werd ik onmiddellijk verwoest omdat ik me niet realiseerde hoe snel ze op je kwamen.

De bedieningselementen zijn eenvoudig - jump, punch, lage trap - maar timing is veel meer belangrijk dan je zou denken. Sommige vijanden hit en gaan naar beneden, anderen hebben een paar meps nodig, en dan is er die ene kerel die messen gooit (onbeleefd). De muziek is deze repetitieve maar raar pakkende lus die dagenlang in je hoofd blijft hangen.

Het is kort, brutaal en nogal janky volgens de normen van vandaag, maar er is iets bevredigend aan het opruimen van een vloer zonder geraakt te worden. Als je dit graaft, is Jackie Chan's Action Kung Fu een soepeler (en manier goofier) op hetzelfde idee. Of ga gewoon volledige arcade met metalen slak 3 - omdat explosies alles oplossen.