Dus het onsterfelijke - deze NES -game ziet er op het eerste gezicht eenvoudig uit, maar laat je niet voor de gek houden. Je speelt als de leerling van deze tovenaar, duikt in een kerker die eigenlijk een doodsval is vermommt als architectuur. Elke stap voelt als een puzzel: stap verkeerd, en je wordt gespietst, verbrand of erger. Het isometrische beeld maakt het lastig om sprongen te beoordelen, wat ... ja, je zult dat op de moeilijke manier leren.

Wat cool is, is hoe het spreuken, items en timing combineert - zoals, zul je een vijand met magie bevriezen om er voorbij te glippen of een spiegel te gebruiken om een laser af te buigen. Maar de helft van het plezier sterft op belachelijke manieren en uitzoeken wat je de volgende keer niet moet doen. Het is brutaal maar raar bevredigend als je eindelijk een kamer te slim af is. Verwacht gewoon niet dat je in de hand zit-dit laat je ervoor werken.