Ik hou van softbal is een van die rare, charmante NES -sportgames die voelt alsof het is gemaakt voor mensen die nog nooit echt softbal hebben gespeeld. Je kiest een team (helemaal Japans, natuurlijk - het is de Famicom -versie), en plotseling slaat je thuisruns met deze kleine, stijve kleine spelers die rennen alsof ze vastzitten in melasse.

Het veld is chaotisch - je outfielders staan daar soms gewoon naar de bal te staren terwijl deze langs hen rolt. En de pitching? Veel succes met het uitzoeken van de timing. Maar er is iets vreemds bevredigend aan, vooral als je eindelijk verbinding maakt met een toonhoogte en het in de pixelated tribunes stuurt.

Het is niet diep, maar als je van Retro Jank houdt of gewoon wilt zien hoe Japan uit de jaren 80 dacht dat softbal eruit zag, is het een leuke kleine tijdcapsule.