Hyper Olympic op de NES is die old-school knop-masher waar je in feite je controller vernietigt die probeert te sprinten, springen of dingen sneller slingeren dan de andere man. De arcade-versie had de klassiekers-100 meter dashboard, hindernissen, speer-maar de NES-poort heeft het een beetje neergesneden. Toch voelt de hamerworp net zo belachelijk als altijd aan, timing je spins net direct voordat je dat ding in de stratosfeer hebt gehouden.

Wat grappig is, is hoe bedrieglijk eenvoudig het eruit ziet totdat je je realiseert dat je duimen op het punt staan te vallen van het pureren van A en B in perfect ritme. De verspringen draait allemaal om het spijkeren van de start, en als je het verwisselt? Geniet van gezichtsplanting in het zand. Het is chaotisch, een beetje janky en eerlijk een beetje brutaal - maar dat is de helft van de charme. Verwacht gewoon geen diepe strategie die verder gaat dan "drukknoppen zoals je leven hangt ervan af."

Als je een competitieve vriend in de buurt hebt, is het een solide manier om een middag te verspillen met ruzie over wie bedrogen tijdens het hoogspringen. De bedieningselementen zijn even wennen, maar zodra het klikt, is het raar bevredigend om milliseconden van je tijd te scheren.