Oké, dus Hercules II over het Genesis is een van die old-school platformers die het gevoel heeft dat het is gemaakt voor zaterdagochtend-big, vetgedrukt en een beetje janky op die klassieke manier uit de jaren 90. Je speelt eigenlijk als Hercules, maar niet de Disney -versie - deze man is allemaal spier en geen zingen. De game gooit je rechtstreeks in het oude Griekenland met deze dikke, kleurrijke sprites, en je springt meteen over kuilen, smaakt vazen (waarom zijn er zoveel vazen?), En met je club met je club kloppen.

De bedieningselementen duren een seconde om te wennen - Hercules bewegingen alsof hij in het begin die sandalen op ijs draagt - maar zodra je de timing voor zijn aanvallen ontdekt, is het raar bevredigend. De soundtrack heeft die synth-y sega-sfeer, alsof iemand een lier remixte met een toetsenbord. En ja, het is moeilijk. Je zult veel sterven, vooral tegen de bazen, maar er is iets aan de manier waarop het leunt in het hele "heroïsche beproevingen" -ding waardoor je door wilt duwen. Als je nostalgie hebt voor dit tijdperk of gewoon van de Griekse mythologie houdt met een kant van onhandige charme, is het een solide tijd.