Front-on voetbal op SNES is een van die spellen die er in eerste instantie eenvoudig uitziet-alleen pixelateerde spelers die rond een klein veld rennen-maar man, wordt het intens. De bedieningselementen zijn eenvoudig (passeren, schieten, tackle), maar overeenkomsten worden op de best mogelijke manier in absolute chaos. Dia -tackles sturen spelers die vliegen, headers voelen raar bevredigend aan en de balfysica hebben die perfecte arcade -onvoorspelbaarheid.

Ik herinner me dat ik dacht dat de AI brutaal was toen ik voor het eerst speelde - die CPU -verdedigers rommelen niet rond. En de modus met twee spelers? Pure, ongefilterde bank rivaliteit. Geen chique tactieken hier, alleen hectische knop die stak en schreeuwt wanneer iemand een laatste seconde fietsenschop haalt. De soundtrack heeft ook die klassieke SNES -chirpiness, het soort dat na een paar wedstrijden in je hoofd vastloopt.

Het is geen FIFA, en dat is het punt. Je bent hier voor de overdreven tackles en doelen die fysica trotseren. Houd nog steeds stand als je van retro sportgames houdt.