Oké, dus stel je dit voor: Goemon-ja, de pijp-rookplaat, ryo-gooiende ninja-kerel-besluit sudly dat hij een danser zal worden. En niet zomaar een danser, maar iemand die platform op de beat springt terwijl ze steden redt van ... welke raarheid de Goemon-serie hem ook gooit. Het is zo bizar als het klinkt, en op de een of andere manier werkt het.

De game heeft deze heldere, cartoonachtige niveaus waar je één seconde over daken springt, dan stopt de muziek plotseling en tikt je op knoppen in het ritme om dansbewegingen halverwege het gevecht te halen. De bedieningselementen hebben even nodig om te klikken - ik bleef in het begin de timing verpesten - maar zodra het dat doet, is het vreemd bevredigend om Goemon Breakdance langs vijanden te zien.

Ook zit de soundtrack vol met die BOP's uit het SNES-tijdperk die veel langer in je hoofd steken dan zou moeten. Als je andere Goemon -spellen hebt gespeeld, is de humor nog steeds hier (alleen met meer jazzhanden). Het is kort, dom en het soort dingen dat je speelt als je iets wilt dat zichzelf helemaal niet serieus neemt.

Absoluut een van de vreemdere spin-offs, maar op een goede manier.