Frank Thomas Big Hurt Baseball op SNES is een van die sportwedstrijden uit het midden van de jaren 90 die daadwerkelijk standhoudt. Ja, het heeft de grote pijn op de cover, maar wat me verbaasde, was hoe soepel de animaties voor die tijd waren-velders duiken voor vangsten, slagmensen passen hun houding aan en de pitching-mechanica voelen minder janky aan dan de meeste 16-bit honkbalwedstrijden.

Eerste wat je opmerkt? Het veld ziet er eigenlijk uit als een echt marge, niet alleen een platte groene rechthoek. En de slagcamera zoomt dichtbij genoeg in dat je Frank's enorme swing in al zijn pixelateerde glorie kunt zien. Pitches hebben ook gewicht voor hen - zorgvogtjes buigen daadwerkelijk, en als je het goed maakt, is die bevredigende * crack * wanneer je verbinding maakt met een fastball raar verslavend.

Het is niet perfect (de AI Baserunning kan een beetje derpy zijn), maar voor een SNES -honkbalspel is het veel meer gepolijst dan je zou verwachten. Nog steeds leuk om op te starten voor een snel spel als je zin hebt in een old-school diamantactie.