Flipull is een van die rare kleine Japanse puzzelspellen die op de een of andere manier blokken van een raster veel intenser maken dan het klinkt. Je hebt deze gekleurde kubussen gestapeld in lagen, en je trekt ze uit in bijpassende paren - maar de hele structuur verschuift onvoorspelbaar na elke beweging. Knoei het, en plotseling staar je naar een door elkaar gekoppelde puinhoop zonder duidelijke uitweg.

De NES -versie heeft die klassieke Taito -charme - zwakke kleuren, dikke geluidseffecten en een soundtrack die gelijke delen vrolijk en hectisch is. In het begin voelt het eenvoudig, maar na een paar rondes realiseer je je dat er een echte strategie is in hoe je het raster ontmantelt. En ja, het is alleen Japan, maar de menu's zijn eenvoudig genoeg om erachter te komen, zelfs als je geen woord van Japanners leest.

Eerlijk gezegd, het is het soort spel dat je opstart denkt dat je vijf minuten speelt, dan mompelt u een uur later nog steeds "nog een try" onder je adem.