De laatste klap op het Genesis is een van die old-school bokspellen die veel tactischer aanvoelen dan het lijkt. Op het eerste gezicht zijn het slechts twee pixelateerde kerels die stoten gooien, maar na een paar rondes realiseer je je dat er een ritme aan zit - op het juiste moment dodigen, wachten op een opening en vervolgens een solide haak landen. De bedieningselementen zijn eenvoudig, maar timing is alles.

Wat ik leuk vind, is hoe de tegenstanders zich eigenlijk anders voelen. Sommigen haasten je naar beneden, anderen spelen defensief en de latere gevechten worden ernstig moeilijk. De geluidseffecten zijn knapperig op die klassieke Genesis -manier - elke stoot heeft gewicht en de menigte ruis loopt op wanneer je slagen ruilt. Het is niet flitsend volgens de normen van vandaag, maar er is iets bevredigend aan het te slimeren van de AI in plaats van alleen knop-mashing.

Als je nostalgie hebt voor 16-bits sportspellen, houdt deze beter dan de meeste. Verwacht gewoon niet dat het u gemakkelijk zal vinden.