Feda: Het embleem van rechtvaardigheid is een van die verborgen SNES -edelstenen die nooit buiten Japan zijn gekomen - wat jammer is, omdat het in feite Nintendo's kijk op de stralende kracht is, maar met zijn eigen smaak. Je hebt op grid gebaseerde gevechten, een ragtag-groep rebellen die vechten tegen een rijk en die klassieke anime-esthetiek uit de jaren 90. De sprites zijn dik en expressief, en de muziek heeft die onmiskenbare Super Famicom -charme.

Op het eerste gezicht voelt het bekend als je andere tactische RPG's hebt gespeeld, maar Feda doet een paar dingen anders. Je partijleden praten daadwerkelijk met elkaar tussen gevechten, en hun relaties beïnvloeden hoe ze presteren in de strijd - zoals, als twee personages zich verbinden, ze elkaar vaker dekken. Het terrein is ook van belang, met hoogte die een grotere rol speelt dan in de meeste games van deze tijd. Verwacht gewoon niet dat het je hand vasthoudt; Sommige van die latere kaarten zullen je verwoesten als je blindelings binnenkomt.

Het is niet perfect - de menu's kunnen een beetje onhandig aanvoelen, en de moeilijkheid spijkert hard op plekken - maar er is iets heel bevredigend aan hoe het allemaal samenkomt. Als je van RPG's van retro strategie houdt, is deze de moeite waard om op te graven.