Famista '92 is een van die klassieke NES -honkbalwedstrijden die op de een of andere manier het arcade -gevoel spijkert en toch de dingen eenvoudig houdt. Je kiest je team (veel geluk als je geen Japans leest - ik heb gewoon knoppen aangelegd totdat er iets vasthield), en plotseling ben je in dit heldere, dikke pixelstadion waar elke hit dat bevredigende crackgeluid heeft. Het veldveld is een beetje janky volgens moderne normen, maar er is iets vreemds verslavend over hoe snel de innings gaan.

Wat me verbaasde, was hoeveel strategie erin sluipt als je eenmaal voorbij de taalbarrière komt. Verschillende werpers voelen eigenlijk duidelijk aan en bunting wordt deze raar krachtige tactiek. De menigteanimaties zijn hilarisch eenvoudig - alleen rijen stuiterende stippen - maar ze voegen raar toe aan de charme. Het is het soort spel waarbij je drie uur verliest zonder het te beseffen.

Als je van retro -sportspellen houdt, is dit een verborgen juweeltje uit het NES -tijdperk. Verwacht gewoon geen realisme op MLB-niveau.