F1 pole -positie op SNES is een van die vroege racegames die op de een of andere manier het snelheidsgevoel spijkert ondanks de hardwaregrenzen. Je hebt alle officiële F1-teams en tracks uit 1992, en de handling is verrassend strak-als je went aan het rare ritme ritme dat nodig is voor hoeken. De AI is ook agressief als de hel; Ze duwen je in het grind als je een centimeter open laat.

Eerste race die ik probeerde was Monaco, wat een vergissing was. Stroomde tegen als vijf barrières voordat je je realiseerde dat je vroeg moet terugschakelen. De cockpitweergave is echter cool-alleen een low-res streepje en je handen draaien het wiel, maar het draagt bij aan de spanning wanneer je nauwelijks een voorsprong vasthoudt in de laatste ronde. Muziek is allemaal synth -hoorns en drummachines, pure kaas uit de jaren 90 op de beste manier.

Het is niet perfect (veel succes met het passeren van iemand op smalle nummers), maar voor een vroege SNES -racer houdt het beter vast dan de meeste. Human Grand Prix II in Japan kreeg wat extra polish, maar deze versie heeft zijn eigen charme.