Dragons Lair op NES is een van die spellen die er veel cooler uitziet dan het speelt - maar man, dat weerhoudt het niet om vreemd charmant te zijn. Je bent Dirk the Durf, een ridder die meer schreeuwt dan hij met zijn zwaard zwaait, in een poging prinses Daphne te redden van een draak en het nachtmerrie van een tovenaar. Het hele ding speelt als een interactieve cartoon waar je aanwijzingen stampt of op de zwaardknop drukt op precies het juiste moment om te overleven.

Dit is het ding: je controleert Dirk niet echt zo veel als raden welke reflex hij daarna zou moeten hebben. Kies verkeerd, en je zult hem zien afgevlakt, geroosterd of gewoon hilarisch duik. De doden zijn zo overdreven (denk dat ze in kuilen vallen, in skeletten worden gezet) dat je het bijna wilt verpesten om ze te zien. En Dirk? Totale ramp van een held - hij schreeuwt, struikelt en ziet er overal geschokt uit. Het is alsof je een slapstick fantasy -film speelt waar timing alles is, en memorisatie is je enige echte wapen.

Eerlijke waarschuwing: de NES -versie is een clunkier -versie van het arcade -origineel, maar de goofy spirit is er nog steeds. Je zult het geweldig vinden voor het spektakel of de woede-QUIT na de tiende trap met instant-dood.