Doom op SNES is ruw rond de randen in vergelijking met de pc -versie, maar man, het is nog steeds ondergang. Je wordt wakker op Phobos met niets anders dan een pistool en een slechte houding, en binnen enkele minuten ben je knie-diep in pinkies en imps. De bedieningselementen zijn even wennen aan - geen muis hier - maar zodra je je hebt aangepast, schiet je door die claustrofobische gangen net zo gespannen als het zou moeten.

Ze moesten wat hoeken snijden om het op de Super Nintendo te laten draaien (lagere resolutie, vermiste niveaus), maar de kernervaring is intact. Dat moment waarop je de jachtgeweer voor het eerst hoort en je realiseert dat je dit misschien zou overleven? Pure adrenaline. Verwacht gewoon niet dat de framerate u een gunsten zal doen als het chaotisch wordt.