Don Doko Don 2 is een van die rare kleine Nes-edelstenen die nooit buiten Japan zijn gekomen-wat jammer is, omdat het een solide vervolg op de eerste game is. Je slaat nog steeds vijanden met een hamer (bevredigend dikke geluidseffecten inbegrepen), maar nu is er meer variatie in fasen en enkele stiekeme platformbits die je zullen struikelen als je niet voorzichtig bent.

De eerste paar niveaus verlichten je in met schattige, blocky graphics en eenvoudige vijandelijke patronen, maar worden niet te comfortabel. Tegen de derde fase ontwijk je al vallende ijspegels en timing springt over putten, terwijl die kleine goblin -dingen proberen je te flankeren. De muziek heeft ook die klassieke NES -charme - oprecht en enigszins chaotisch, alsof iemand een speelgoedpiano met een drummachine stampte.

Het is niet revolutionair, maar het is op die manier gepolijst, pas vroege NES -spellen uit de jaren 90 zou kunnen zijn. Als je de eerste hebt gespeeld, voelt dit als een natuurlijke stap. Als je dat niet hebt gedaan, is het nog steeds een geweldige keuze voor als je iets snel en pittigs wilt. Geef me gewoon niet de schuld als je vastloopt op dat ene ijs.