Dementium II is een van die zeldzame DS-spellen die daadwerkelijk horror in de eerste persoon haalt zonder onhandig te voelen. Je wordt wakker in dit enge ziekenhuis zonder idee wat er aan de hand is-slechts een zaklamp, een paar kogels en sommige serieus verknoeide wezens die op de loer liggen in het donker. De atmosfeer is dik, alsof je bijna het antisepticum en het bloed kunt ruiken.

In het begin probeer je gewoon te overleven, maar dan beginnen de hallucinaties. Het ene moment lost je een puzzel op, het volgende moment vraag je je af of die deur er altijd was. Het geluidsontwerp doet het grootste deel van het zware werk - whispers, verre geschreeuw, dingen die net uit het zicht schieten. En ja, het gevecht is een beetje ruw (het is tenslotte de DS), maar dat maakt elke ontmoeting gewoon wanhopiger.

Als je het origineel leuk vond of gewoon een horrorspel wilt dat daadwerkelijk onder je huid komt, is deze de nachtmerries waard.