Dementium II, birinci şahıs korkusunu tıknaz hissetmeden çeken nadir DS oyunlarından biridir. Bu ürpertici hastanede neler olduğu hakkında hiçbir fikri olmadan uyanıyorsunuz-sadece bir el feneri, birkaç mermi ve karanlıkta gizlenen bazı ciddi dağınık yaratıklar. Atmosfer kalındır, sanki antiseptik ve kanı neredeyse koklayabilirsiniz.

İlk başta, sadece hayatta kalmaya çalışıyorsunuz, ama sonra halüsinasyonlar başlıyor. Bir dakika bir bulmacayı çözüyorsun, bir sonraki kapının her zaman orada olup olmadığını sorguluyorsunuz. Ses tasarımı ağır kaldırmanın çoğunu yapar - fısıldar, uzak çığlıklar, sadece gözden kaçan şeyler. Ve evet, savaş biraz kaba (sonuçta DS), ama bu her karşılaşmayı daha umutsuz hale getiriyor.

Orijinali beğendiyseniz veya sadece cildinizin altına giren bir korku oyunu istiyorsanız, bu kabuslara değer.