Cliffhanger op GB is een van die klassieke gameboy -platformers die in het begin eenvoudig aanvoelt - gewoon springen, klimmen, vijanden vermijden - maar wordt verrassend gespannen als je halverwege een klif bent zonder vangnet. De pixelkunst heeft die ruwe maar charming vroege handheld-look, en de bedieningselementen zijn strak genoeg dat wanneer je valt (en je zult), het altijd als je schuld aanvoelt.

Wat ik leuk vind, is hoe de niveaus langzaam nieuwe gevaren introduceren - eerst zijn het slechts gaten en vervolgens afbrokkelende richels, dan vogels die uit het niets binnendringen. Tegen de derde fase, je timing sprongen tussen bewegende platforms terwijl je projectielen ontwijkt, en plotseling laat je dat "eenvoudige" game de game -jongen vast als een levenslijn. De muziek heeft ook die klassieke piep-bloop-energie-catchy op een manier die alleen vroege draagbare spellen zouden kunnen zijn.

Het is niet het diepste spel, maar er is iets bevredigend aan het beheersen van zijn ritme. Je zult het waarschijnlijk in een middag verslaan, maar je zult je herinneren dat je je nauwelijks veel langer hebt gemaakt.