Chakan op de Sega Genesis is een van die spellen die er cooler uitziet dan het speelt - maar man, laat het een indruk achter. Je bent deze onsterfelijke zwaardvechter die vastzit in een gotische nachtmerrie, door skeletten en zwevende ogen in deze humeurige, kaarslichtgangen snijden. De sfeer? Moordenaar. De moeilijkheid? Brutaal. Eén verkeerde sprong en je bent terug naar het begin van het niveau, wat irritant of vreemd verslavend is, afhankelijk van je geduld.

In het begin voelen de bedieningselementen stijf aan - zoals je man beweegt met dit rare, opzettelijke gewicht - maar als je er eenmaal aan gewend bent, is er iets bevredigend aan het timen van je schommels precies goed. En die soundtrack? Alle griezelige synths en verre jammers, zoals iemand een spookachtige kathedraal in je console gevangen. Het is niet voor iedereen, maar als je een zwak hebt voor het bestraffen van retro-actie, is Chakan een paar woede-quits waard.