Castlevania: Bloodlines (of de nieuwe generatie als je in Europa bent) is een van die Genesis -edelstenen die niet genoeg over worden gesproken. Het heeft alle klassieke zweepkracking, kaarsende actie die je zou verwachten, maar met deze coole wending-je achtervolgt Dracula in Europa uit de Eerste Wereldoorlog in plaats van de gebruikelijke gotische kastelen. De niveaus voelen eigenlijk een keer anders aan, van afbrokkelende kathedralen tot de Eiffeltoren (ja, echt).

Je krijgt twee personages om uit te kiezen: John Morris, de standaard Whip Guy in Belmont-stijl, en Eric LeCarde, die vecht met deze belachelijke speer waarmee je poolkluis over vijanden laat. Ik ga altijd met Eric omdat zijn bewegingen gewoon wilder voelen, maar veel succes niet met faceclanting in Medusa Heads je eerste paar pogingen.

De muziek slaat ook - die Genesis Sound Chip werkt met een aantal verrassend humeurige nummers tussen alle actie. Verwacht gewoon geen symfonie van de verkenning in de nacht; Dit is puur, brute old-school Castlevania waar elke sprong moet tellen.