Bucky O'Hare is een van die NES -edelstenen die onder de radar gleed - waarschijnlijk omdat het laat in het leven van de console uitkwam. Als je Mega Man hebt gespeeld, voelt de opstelling bekend: je kiest in elke volgorde podia, elk met zijn eigen gimmick, en verslaat bazen om hun vaardigheden te stelen. Maar hier ben je een groene ruimtekonijn die een bemanning van rare dierenrebellen leidt tegen Toad Aliens (ja, het is zo bizar als het klinkt).

De bedieningselementen zijn strak, de muziekslaaps en het sprite -werk is pure Konami - brug, gedetailleerd en vol persoonlijkheid. Sommige van die latere niveaus worden echter brutaal. Die kikkerbaas? Ik heb me veel te veel pogingen nodig om erachter te komen. Toch is het het soort spel waar je, zelfs als je gefrustreerd bent, steeds meer terugkomen omdat het spijkeren van een stoere sectie zo goed voelt.

Eerlijk gezegd is het jammer dat meer mensen hier niets van weten.