Bob is een van die rare, onderschatte Genesis -spellen die op de een of andere manier onder de radar vroeger gleed. Je speelt als deze slungelige, wisecracking -robot (compleet met een sarcastische tekstbubbel als hij sterft) gestrand op een planeet die hem daar echt niet wil.

Het eerste wat je zult opmerken, is hoe soepel de bedieningselementen voelen - Bob glijdt, sprongen en schiet met dit bevredigende gewicht voor hem. De niveaus gooien alles naar je: lava -putten, buitenaardse bugs, zwevende platforms die verdwijnen als je te lang aarzelt. En de wapens? Belachelijk op de beste manier. Je begint met een erwtenschieter, maar het is niet lang voordat je niet lang stuitert van muren of friturende vijanden met een vlammenwerper.

Het heeft ook die klassieke moeilijkheid van de jaren 90 - niet oneerlijk, maar je zult zeker een paar secties opnieuw proberen. De soundtrack's All Crunchy Synth Beats die op de een of andere manier door gigantische robots worden achtervolgd, veel intenser. Als je old-school platformers met houding graaft, is deze nog steeds een explosie.