Atlantis No Nazo is een van die NES -games die voelt alsof het is ontworpen om je je levenskeuzes in twijfel te trekken. Het is een brute platformer waar je springt tussen drijvende eilanden, rare vijanden ontwijkt en probeert de bizarre lay -outs te begrijpen - de tijd de tijd, je zweert dat de game gewoon met je rommelt.

Je speelt als deze kleine kerel in een rode jumpsuit, en vanaf het begin is niets logisch. Deuren teleporteren je naar willekeurige plaatsen, sommige platforms verdwijnen als je aarzelt en veel geluk om erachter te komen waar je heen moet zonder vallen en opstaan. De muziek is echter vreemd pakkend, en er is iets vreemds dat eindelijk na een dozijn doden het juiste pad binnenstrompt.

Als je graag old-school games bestraft die het gevoel hebben dat ze je haten, is dit om een reden een cultklassieker.