Weet je nog dat old-school asterixspel op SNES? Ja, degene waar je Romeinen slaat met wilde zwijnen en het puffen van magische drankjes alsof het sap is. Het is precies zo belachelijk en leuk als het klinkt.

Je begint in het Gaulish Village - gewone kleuren, goofy muziek, Obelix mopperen over Menhirs - en binnen enkele minuten slaat je legionairs uit kliffen of gooi je ze in de lucht als ragdolls. De bedieningselementen zijn eenvoudig, maar sommige van die latere niveaus? Brutaal. Ooit geprobeerd om vlammende pijlen te ontwijken terwijl een centurion op jou in rekening brengt? Succes.

Wat het echt verkoopt, is de humor. De animaties zitten vol met kleine details, zoals Asterix duizelig wordt na het draaien van aanvallen of Obelix die stenen pilaren terloops breken met zijn pink. En ja, de baasgevechten zijn net zo overdreven als de strips. Er gaat niets boven het suplexen van een Romeinse generaal in een stapel kool.

Als je met deze bent opgegroeid, is het pure nostalgie. Zo niet, dan is het nog steeds een solide platformer met veel meer persoonlijkheid dan de meeste. Geef me gewoon niet de schuld als je de niveau 3 -muziek dagenlang in je hoofd krijgt.