آن بازی Asterix مدرسه قدیمی را در SNES به یاد دارید؟ بله ، کسی که شما رومی ها را با گرازهای وحشی و معجون جادویی مانند آب آن می کوبید. دقیقاً به همان اندازه مسخره و سرگرم کننده است که به نظر می رسد.

شما در دهکده گالیش شروع می کنید - رنگ های برنج ، موسیقی مسخره ، اوبلیکس که در مورد منهیر ها ناله می کنند - و در عرض چند دقیقه لژیونرها را از صخره ها می گیرید یا مانند ragdolls آنها را به هوا می ریزید. کنترل ها ساده هستند ، اما برخی از آن سطوح بعدی؟ وحشیانه آیا تا به حال سعی کرده اید که فلش های شعله ور را در حالی که یک قرنیت به شما پرداخت می کند ، بپردازید؟ موفق باشید

آنچه واقعاً آن را می فروشد طنز است. انیمیشن ها پر از جزئیات کمی هستند - مانند آستریکس که بعد از حمله به سرگیجه سرگیجه می شوند یا اوبلیکس به طور اتفاقی ستون های سنگی را با رنگ صورتی خود می شکند. و بله ، دعوا های رئیس به همان اندازه کمیک ها بیش از حد هستند. هیچ چیز ضرب و شتم یک ژنرال رومی را به یک شمع از کلم نمی اندازد.

اگر با این یکی بزرگ شده اید ، دلتنگی خالص است. اگر اینگونه نباشد ، هنوز یک سیستم عامل محکم و با شخصیت بیشتر از بیشتر است. فقط وقتی موسیقی سطح 3 را که روزها در سر خود گیر کرده اید ، مرا سرزنش نکنید.