Armadillo is een van die rare kleine NES -games die nooit buiten Japan zijn gekomen - wat jammer is, omdat het deze bizarre charme heeft. Je speelt als een rollende gordeldier (uiteraard) die door blocky, doolhofachtige podia slaat terwijl je vijanden ontwijkt. De natuurkunde voelt in het begin janky - zoals, waarom stuitert het stuiteren van muren je soms vliegen? - maar als je het eenmaal onder de knie hebt, is er iets vreemds bevredigend aan ricocheting rond als een flipperkast.

Het heeft die klassieke vroege sfeer uit de jaren 90 met felle kleuren en chiptune -muziek die op de een of andere manier in cirkels in cirkels veel te lang als een avontuur gaat. De Amerikaanse versie is gesloopt, dus tenzij je een Famicom of een emulator hebt, mis je een van de verborgen eigenaardigheden van de NES. Absoluut niet voor iedereen, maar als je van eigenzinnige platformers houdt, is het een draai waard.