Ooit een van die SNES RPG's gespeeld die het gevoel heeft dat het verdwaald is in de vertaling? Aretha is zo - een rare, charmante kleine tijdcapsule uit 1993. Je begint als dit meisje dat wordt opgezogen in een fantasiewereld (klassiek), en plotseling rekruteer je een partij van misfits, waaronder een brutale kattenstrijder en een mage die veel te dramatisch is voor zijn eigen bestwil.

Het gevecht is gebaseerd, maar met een wending-het positioneren daadwerkelijk is belangrijk, dus je kunt niet zomaar aanvallen. Ik herinner me dat ik door de eerste baas werd verwoest omdat ik me niet wist dat mijn genezer op de achterste rij moest blijven. Het magische systeem heeft dit coole elementaire rock-paper-scissors-ding aan de hand en het sprite werk? Verrassend weelderig voor een obscure titel. Verwacht gewoon geen diep verhaal - het gaat meer over vibes en het uitzoeken welke spreuken niet spectaculair zijn.

Als je Oddball JRPG's met persoonlijkheid graaft, is deze de moeite waard om een emulator af te stoffen.