Man, Andre Agassi Tennis op SNES neemt me mee terug. Zodra je het opstart, word je getroffen met die vroege sfeer uit de jaren 90 - brandende kleuren, dikke sprites en Agassi's kenmerkende mul die stuitert terwijl hij dient. De bedieningselementen zijn eenvoudig (a voor topspin, b voor slice), maar laat dat niet voor de gek houden - timeert het veel meer dan je in het begin zou denken.

Ik herinner me dat ik op middelgrote moeilijkheid door de CPU werd verwoest totdat ik erachter kwam hoe ik daadwerkelijk opnamen kon plaatsen in plaats van gewoon de bal te slaan. De rechtbanken hebben deze raar bevredigende pixelateerde glans, vooral de klei waar je kleine stofwolken kunt zien als je glijdt. En dat gedigitaliseerde "Out!" schreeuwen van de scheidsrechter? Iconisch.

Het is niet de diepste tennis-sim, maar er is iets aan de manier waarop de balfysica werkt-een perfecte cross-court-winnaar aan het doen is gewoon goed. Je zult echter wel van de synth-zware soundtrack houden of haten. Hoe dan ook, het is pure tennis in arcade-stijl met net genoeg strategie om je te voorkomen dat je je een weg boets tot verlies.