Man, Alex Kidd - Cheongong Maseong neemt me mee terug. Het is een van die klassieke Sega Genesis -platformers waar je onmiddellijk in deze rare, kleurrijke wereld vol drijvende eilanden en vijanden wordt gegooid die eruit zien alsof ze ontsnapten uit een cartoon op zaterdagochtend.

Je speelt als Alex Kidd, die in feite het antwoord van Sega op Mario vroeger is, behalve dat hij deze rare rock-paper-scissors gimmick heeft voor baasgevechten. De eerste keer dat ik er een tegenkwam, had ik geen idee wat er aan de hand was - gewoon plotseling tussen drie symbolen moest kiezen, terwijl een gigantisch monster over me opdomde. Het is janky in die charmante: "Dit werd op de jaren '80 gemaakt.

De niveaus zijn kort maar straffen als je niet voorzichtig bent - verwachten veel te sterven aan willekeurige kuilen of vijanden die uit het niets dalen. Maar het is iets bevredigend aan het spijkeren van de timing op die sprongen of eindelijk een baas verslaan na vijf pogingen. De muziek heeft ook die klassieke chiptune -energie, het soort dat uren in je hoofd blijft hangen.

Als je van retro -spellen houdt, is dit pure nostalgie -brandstof. Verwacht gewoon geen moderne Pools - het is ruw aan de randen, maar dat hoort bij de charme.