Oké, dus Aigiina No Yogen ziet eruit als een RPG op het eerste gezicht-je hebt steden, NPC's, zelfs turn-based gevechten-maar laat je niet voor de gek houden. De helft van de tijd spring je over platforms en ontwijk je vijanden alsof het een rare hybride van Castlevania en Dragon Quest is. De kerkers zijn waar het interessant wordt, met vallen en schat verborgen op de meest irritante plekken (natuurlijk).

Leuk weetje: dit was het eerste NES -spel van Vic Tokai, en je kunt een beetje vertellen - sommige van de bedieningselementen voelen een beetje stijf aan, en de vertaling is ... nou, laten we zeggen dat je raden wat de helft van de dialoog betekent. Toch is er iets charmants aan zijn rare mix van genres. Verwacht gewoon niet dat het je hand vasthoudt.