فوتبال Sidekicks Tony Meola در SNES یکی از آن بازی هایی است که باعث تعجب شما می شود که چگونه آنها اینقدر در کارتریج قرار گرفتند. درست در خفاش ، شما 64 تیم - برخی واقعی ، برخی از داستانی ها - با سبک های بازی خودشان دارید ، بنابراین شما یک پنج دقیقه محکم را صرف پیمایش همه آنها می کنید. (بدیهی است که من ابتدا با طرف نیویورک رفتم.)

گرافیک های حالت 7 در حالی که به سمت بالا و پایین حرکت می کنید ، این شیب عجیب و غریب رضایت بخش را به این زمینه می بخشد و باعث می شود پاس ها نسبت به سایر بازی های فوتبال زمان پویاتر باشند. قلاب های اسلاید بی پروا اما سرگرم کننده هستند و بیرون کشیدن یک ضربه دوچرخه نیمی از زمان شانس خالص است - اما وقتی کار می کند ، شکوه است. فقط انتظار رئالیسم سطح فیفا را نداشته باشید. این هرج و مرج به سبک بازی با نام یک نگهبان است که روی آن سیلی زده است.

این کامل نیست-هوش مصنوعی می تواند کمی قابل پیش بینی باشد که ترفندهای آن را بفهمید-اما برای یک فوتبال در اواسط دهه 90 ، بهتر از آنچه فکر می کنید حفظ می شود. اگر برای بازی های ورزشی یکپارچهسازی با سیستمعامل یک نقطه نرم دارید ، این یک مسابقه چند مسابقه است.