انسان ، امپراتوری فولادی یکی از آن تیراندازهای پیدایش است که فقط سبک را از بین می برد. شما به این جنگنده steampunk پرخاشگر - یا یک دوقطبی کوچک کوچک و یا این هواپیمای هولکینگ - می روید و ناگهان در حال بافتن در چرخ دنده ها ، گلوله های گول زدن و انفجار هیولاهای مکانیکی مستقیم از یک رمان ژول ورن هستید.

سطح اول شما را به سمت راست می اندازد: دودی از آتش سوزی ، Zeppelins دشمن که صفحه نمایش را پر می کند ، و این موسیقی متن فیلم Synth که باعث می شود همه چیز فوری شود. من مثل سه بار قبل از این که متوجه شدم می توانید دکمه شات را برای حمله به اتهام نگه دارید-تغییر دهنده بازی در برابر آن کارفرمایان به اندازه صفحه نمایش درگذشت.

سخت است ، بله ، اما ارزان نیست. هر مرگ مانند تقصیر شما احساس می کند ، و چیزی رضایت بخش در مورد حفظ الگوهای دشمن فقط به اندازه کافی برای خراش دادن با سلامت سلامتی باقی مانده است. اگر برای تیراندازهای 16 بیتی با شخصیت یک نقطه نرم دارید ، این یک انفجار است (بسیار در نظر گرفته شده است).