Super Solitaire در SNES دقیقاً همان چیزی است که به نظر می رسد - Solitaire کلاسیک ، اما با آن جذابیت کمی پیکسل 90s. شما با هفت شمع معمول شروع می کنید ، کارت ها را با D-Pad می کشید و صادقانه ، کنترل ها یک ثانیه طول می کشد تا به آن عادت کنید. اما پس از انجام این کار ، تماشای تماشای کارت ها هنگام تکمیل یک پشته به طرز عجیبی رضایت بخش است.

موسیقی این حلقه جاز کم کلید است که به نوعی هرگز آزار دهنده نمی شود ، حتی پس از یک ساعت تلاش (و عدم موفقیت) برای پاکسازی تخته. هیچ لقمه ای فانتزی وجود ندارد - فقط شما ، کارت ها ، و آن آس سرسخت که سوگند می خورید در جایی دفن شده است. اگر تا به حال یک بعد از ظهر در Windows Solitaire هدر داده اید ، این اساساً همین است ، اما با کمی دلتنگی بیشتر در پیکسل ها.

این ذهن شما را به هم نمی زند ، اما وقتی فقط می خواهید منطقه را بیرون بیاورید و کارتهای مجازی را به دور خود جابجا کنید ، محکم است.