Snes'teki Super Solitaire tam olarak göründüğü gibi - Klasik Solitaire, ancak bu biraz pikselli 90'ların cazibesi. Her zamanki yedi kazı ile başlarsınız, kartları D-pad ile sürüklersiniz ve dürüst olmak gerekirse, kontrollerin alışması için bir saniye sürer. Ancak bir kez yaptıktan sonra, bir yığını tamamladığınızda kartların yerine oturmasını izlemek garip bir şekilde tatmin edicidir.

Müzik, tahtayı temizlemeyi denedikten (ve başarısız olduktan) sonra bile, bir şekilde asla sinir bozucu olmayan bu düşük anahtar caz döngüsü. Süslü bir hile yok - sadece sen, kartlar ve yemin ettiğiniz inatçı ası bir yere gömüldü. Windows Solitaire'de bir öğleden sonra boşa harcadıysanız, bu temelde budur, ancak piksellerde biraz daha nostalji ile.

Zihninizi patlatmayacak, ama sadece bölmek ve bazı sanal kartları hareket ettirmek istediğinizde sağlam.