Super Mario RPG یکی از آن کلاسیک های عجیب و شگفت انگیز SNES است که نباید کار کند اما کاملاً انجام می دهد. تیم های ماریو با Bowser (بله ، واقعاً) و یک دسته از شخصیت های عجیب و غریب برای گرفتن شمشیر غول پیکر که در قلعه Bowser گیر کرده است ، می روند. نوبت به نوبه خود اما با فشار دکمه به موقع برای تقویت حملات یا مسدود کردن-Kinda مانند کاغذ ماریو قبل از وجود کاغذ ماریو.

ده دقیقه اول؟ شما در دنیای ایزومتریک سه بعدی در حال پرش روی Goombas هستید ، با وزغ با گفتگوی واقعی صحبت می کنید (به طرز عجیبی جذاب) ، و به طور تصادفی در نبردهایی گیر می کنید که در آن متوجه می شوید که زمان پرش های خود را به درستی بیشتر از آنچه فکر می کنید وجود دارد. موسیقی متن فیلم پر از بنگر نیز هست ، که موضوع جنگل در ذهن من بدون اجاره زندگی می کند.

برای یک RPG کوتاه است ، اما پر از شوخی های گنگ و اسرار کوچک است. مانند ، چرا یک کازینو پنهان توسط یک زنجیره زنجیره ای اجرا می شود؟ ایده ای نیست ، اما من آن را دوست دارم.