مرد ، خیابان مسابقه ای در SNES من را به عقب می برد-آن اتومبیل های پیکسل chunky ، نحوه تقسیم صفحه هنگام بازی در برابر یک دوست ، موسیقی متن فیلم که به نوعی باعث می شود یک موتور 16 بیتی خنک شود. شما این آهنگ های وحشی و روشن را دارید که مانند کسی پیچ خورده است که اسپاگتی را به طراح نقشه و درایورهای AI پرتاب کرده است؟ کل کلاهبرداران آنها شما را به دیوارهایی می زنند مانند این کار آنهاست.

مسابقه اول ، احتمالاً چند بار از بین خواهید رسید (من این کار را کردم) ، اما هنگامی که شما می توانید گوشه ها را بدون اینکه صورت را به داخل لامپ بکشید ، به گوشه و کنار بروید ، احمقانه است. حالت دو نفره جایی است که واقعاً می درخشد ، هرچند که مانند تماشای فریاد دوست خود در حالی که آنها را در مکان آخر قرار می دهید. این عمیق ترین مسابقه نیست ، اما این جذابیت مدرسه قدیمی است که فقط یک مسابقه دیگر به ده نفر تبدیل می شود.

اگر در اوایل دهه 90 باشید ، جایی که بازی ها خود را خیلی جدی نمی گیرند ، هنوز هم نگه می دارد.