Phantasm on Game Boy یکی از آن سنگهای عجیب و غریب کوچک است که به شما می چسبد. لحظه ای که آن را بوت کردید ، با این فضای دانه دار و با روحیه برخورد می کنید-مثل اینکه کسی یک فیلم ترسناک گرفت و آن را به یک صفحه کوچک با رنگ سبز فشرده کرد. شما در برخی از عمارت های خرد شده شروع می کنید ، و صادقانه؟ اولین باری که بازی کردم ، فقط یک دقیقه در آنجا ایستادم که قبل از حرکت به موسیقی متن فیلم Creepy Chiptune گوش می دهم.

این فقط ترسناک نیست-این تنش آهسته سوختگی وجود دارد که به اتاق ها می چسبید ، هرگز مطمئن نیستید که آیا این سایه فقط لرزید یا اینکه این بازی LCD Boy Boy است که ترفندهایی را روی شما بازی می کند. پازل ها فقط به اندازه کافی خسته کننده هستند که وقتی سرانجام آنها را فهمیدید احساس رضایت می کنند (اگرچه ممکن است یک بار بعد از اینکه به مدت نیم ساعت در یک کشو قفل شده احمقانه گیر کرده ام ، یک بار عصبانیت داشته باشم).

آنچه واقعاً من را به خود جلب کرد این بود که چقدر شخصیت آنها را در آن اسپری های کوچک بسته بندی کردند. روشی که قدم های شخصیت شما متفاوت از چوب در مقابل استون تکرار می شود ، یا اینکه چگونه "هیولا" خاص به نظر می رسد ... خوب ، من آن را خراب نمی کنم. مطمئناً قدمت دارد ، اما به این ترتیب که محدودیت ها آن را خزنده تر می کند. شما باید با تخیل خود آن را در نیمه راه ملاقات کنید.

اگر به وحشت آهسته و جوی با یک طرف فشار چشم ناشی از نوستالژی باشید ، هنوز هم نگه داشته می شود.